வகுப்பறைக்குள் அலப்பறை

வணக்கம் மக்களே...

காதலித்தால் கவிதை வரும் என்று சொல்கிறார்கள். ஆனால் எனக்கு மட்டும் காவலன் படம் ஹிட்டானால் கூட கவிதை வராது என்றே தோன்றியிருந்தது சில நாட்கள் முன்பு வரை. அப்படி இருக்கையில் இரண்டு நாட்களுக்கு முன்பு வகுப்பறையில் அமர்ந்து பிகர்களை முரட்டுத்தனமாக சைட்டடித்ததில் கவிதை போன்ற வரிகள் சில என் மன வானில் உதித்தன.

கவிஞர்கள் யாராவது படித்து கருத்து சொல்லுங்கள். சின்னப்பயலை ஊக்குவிக்கும் நோக்கில் நன்றாக இருக்கிறதென்று போலி வார்த்தைகள் கூற வேண்டாம். அப்புறம் அடிக்கடி இதுபோல எதையாவது எழுதி தொல்லை கொடுப்பேன். எனவே பிடித்திருக்கிறதோ, இல்லையோ உங்கள் மனதில் தோன்றும் வார்த்தைகளை கூச்சப்படாமல் பளிச்சென்று சொல்லிவிடுங்கள்.

வகுப்பறைக்குள் நுழையும்போது

Excuse Me என்கிறாய்...

என் மனவறைக்குள் நுழையும்போது

மட்டும் கேட்க மறுக்கிறாயே...!

உனக்கு அழகாக இருக்குமென்று சொன்னதால்

கூந்தலை விரித்துப்போட்டபடி வந்தாய்...

ஆனால் என் மனதை மட்டும்

கொத்தாக அள்ளி முடிந்துக்கொண்டாயே...!

“ஒரு முத்தம் தா...” என்றதும் வெட்கப்பட்டு

நீ இடம்புறமாக தலையசைத்து மறுக்க,

உன் காதணிகள் மட்டும்

முன்னும்பின்னுமாக அசைந்து என்னை அழைக்கிறதே...!

டிஸ்கி: மேற்படி கவிதைகள் ஒவ்வொன்றின் பின்னும் ஒரு பெண் இருக்கிறாள். ஆனால் சந்தர்ப்ப சூழ்நிலை காரணமாக அவர்களின் பெயர்களை கூற முடியாத நிலையில் இருக்கிறேன்.

என்றும் அன்புடன்,

N.R.PRABHAKARAN

Post Comment