பதிவுலகில் ஒரு பச்சைத்தமிழன் + திரும்பிப் பார்க்கிறேன்

வணக்கம் மக்களே...

நீங்க வலைப்பூவில் எழுதி வருவதைப் பற்றி எப்பொழுதாவது உங்கள் பள்ளி, கல்லூரி, அலுவலக நண்பர்களிடம் சொல்லியிருக்கிறீர்களா...? நான் நிறைய முறை சொல்லி பல்பு வாங்கியிருக்கிறேன். அதிலும் பெரும்பாலானோர் BLOG என்பதை மிகச்சரியாக BLACK என்று உச்சரித்து வெறுப்பேற்றுவார்கள். அவர்களுக்கு வலைப்பூ என்றால் என்னவென்று விளக்கிச் சொல்வதற்குள் விழி பிதுங்கிவிடும். விளக்கிச் சொன்னபிறகு சில பேர் “அப்படின்னா நீ ஒரு எழுத்தாளன்னு சொல்லு...” என்று நம்மை சுஜாதா, ஞாநி ரேஞ்சுக்கு உயர்த்திப் பேசுவார்கள். (உசுபேத்தி உசுபேத்தியே ஒடம்ப ரணகளமாக்குறானுங்க...). அட இவங்களாவது பரவாயில்லை. இந்த பொம்பளைப்பிள்ளைங்க கிட்ட நம்ம லிங்கை கொடுத்து அனுப்பினா மறுநாள் வந்து “நீ என்னென்னவோ எழுதியிருக்க... எனக்கு ஒன்னுமே புரியல...” ன்னு சொல்லுவாங்க. அதாவது அந்தம்மா இங்கிலாந்து மகாராணிக்கு தமிழ் படிக்க தெரியாதாமாம். அதை சொல்லிக்கிறதுல அவங்களுக்கு ஒரு பெருமை.

இப்படியாக எனது வலைப்பூவுலக வாழ்க்கை ஆரம்பித்த புதிதில் சரியான அங்கீகாரமின்றி தவித்திருக்கிறேன். கிட்டத்தட்ட எல்லாப் பதிவர்களுக்குமே அப்படி ஒரு நிலை ஏற்பட்டிருக்கும் என்பதை மறுக்க முடியாது. பதிவெழுதிவிட்டு ஆர்குட்டில் இருந்த முன்னூறு நண்பர்களுக்கும் scrap அனுப்புவேன், மேலும் மொபைல் காண்டாக்டில் இருக்கும் நூறு பேருக்கு குறுந்தகவல் அனுப்புவேன். இதையெல்லாம் செய்து ஆறுமணிநேரம் ஆனாலும் பதிவில் ஒரு கமென்ட் கூட வந்திருக்காது. அப்பொழுதெல்லாம் எனக்கு திரட்டி என்றால் என்னவென்றே தெரியாது. ஏன்...? பதிவுலகம் என்றாலே என்னவென்று தெரியாது.

நாளடைவில் கொஞ்சம் கொஞ்சமாக எனது நண்பர்கள் சிலர் எனது எழுத்துக்களை படிக்க ஆரம்பித்தார்கள். சிலர் பாராட்டுவார்கள். சிலர் படித்துவிட்டு பாராட்டுக்களை மனதிற்குள் வைத்துக்கொள்வார்கள். இன்னும் சிலர் என்னைப் பார்த்து வலைப்பூ ஆரம்பித்தார்கள். அதைவிட மகிழ்ச்சியான தருணம் எனக்கு வேறு இருக்க முடியாது. ஆனால் வந்தவர்கள் சில நாட்களில் சலிப்படைந்து வலையுலகிலிருந்து வெளியேறி விட்டார்கள். மேலும் பதிவெழுத சரக்கில்லாத நிலையில் இருந்தார்கள் என்பதையும் நேர்மையாக ஒப்புக்கொள்ள வேண்டும். (இதை படிக்கும் நண்பர்கள் யாரும் கோபித்துக்கொள்ள வேண்டாம்).

எனக்கு முன்பே வலைப்பூ ஆரம்பித்து நடத்தி வந்த எனது கல்லூரி நண்பர் ஒருவரைப் பற்றி கொஞ்சம் தாமதமாகவே தெரிந்துக்கொண்டேன். ஆனால் அவர் நடத்தி வருவது தொழில்நுட்பம் சார்ந்த ஆங்கில வலைப்பூ. (getch.wordpress.com). அந்த நண்பர் மூலமாக பதிவர் வே.மதிமாறன் அவர்களின் வலைப்பூ அறிமுகமாக அங்கே தான் தமிழ்மணம் ஓட்டுப்பட்டையை முதல்முறையாக கண்டேன். சும்மா சேர்ந்து வைப்போம் என்று தமிழ்மணம் தளத்தில் ரெஜிஸ்டர் செய்ய அண்ணன் உண்மைத்தமிழன் உட்பட மூன்று பேர் பின்னூட்டம் போட்டார்கள். அப்படி ஆரம்பித்தது தான் எனது பதிவுலக வாழ்க்கை.

அதன்பின்பும் கூட எப்போதாவது எழுதும் பர்சனல் வாழ்க்கை குறித்த பதிவுகளும் அதற்கு நண்பர்கள் தந்த ஊக்கங்களுமே என்னை மகிழ்ச்சிக்கடலில் ஆழ்த்தி வந்தது. நாளாக நாளாக பதிவுலக ஜோதியில் ஐக்கியமாகி இப்போது பர்சனல் வாழ்க்கை குறித்த பதிவுகள், நண்பர்கள் இரண்டையுமே மறந்துவிட்டேன். தினமும் போனில் பேசவும், எஸ்.எம்.எஸ் அனுப்பிக்கொள்ளவும் பதிவுலகிலேயே நண்பர்கள் கிடைத்துவிட்டார்கள் என்பது கூட ஒரு காரணமாக இருக்கலாம்.

இந்நிலையில் சில வாரங்களுக்கு முன்பு கல்லூரி நண்பன் ஒருவனிடமிருந்து எனது வலைப்பூ என்ற பெயரில் ஒரு லிங்க் வந்திருந்தது. அதை சொடுக்கிப் பார்த்தபோது சொக்கிப்போனேன். பின்ன, என்னை இன்ஸ்பிரேஷனாக எடுத்துக்கொண்டு ஒருவன் வலைப்பூ ஆரம்பித்திருந்தால் எப்படி இருக்குமாம். மேலும் அவனுடைய முதல் இடுகையில் என்னுடைய பெயரையும் குறிப்பிட்டதில் ரொம்பவே அகமகிழ்ந்துப் போனேன்.

அப்பொழுதே அவனைப் பற்றி ஒரு அறிமுக இடுகையிட வேண்டுமென்று எண்ணினேன். ஆனால் பதிவுலகில் நம்ம நிலைமையே ரொம்ப மோசமாக இருக்கும் வேளையில் நான் அவனை அறிமுகப்படுத்த எனக்கு எதிரான கூட்டம் அவனையும் எதிர்க்க வேண்டாமே என்று எண்ணினேன். மேலும் மற்ற நண்பர்களைப் போல அவனும் சில நாட்களில் வலையுலகில் இருந்து விலகிடுவான் என்ற சந்தேகமும் இருந்தது. இப்போது அந்த சந்தேகம் நீங்கிய நிலையில் எனது கல்லூரி நண்பன் (நான்கு ஆண்டுகள் ஒரே ஹாஸ்டலில் தங்கிப் படித்தோம் என்று சொல்லமாட்டேன்... ஒன்றாகவே குப்பை கொட்டினோம்...) பாரியை அறிமுகப் படுத்துவதில் பெருமையடைகிறேன்.

ஆரம்பத்தில் அவனது வலைப்பூவிற்கு “கருத்துப்பெட்டகம்” என்ற பெயரில் வைத்திருந்தான். அது உப்புசப்பில்லாமல் இருப்பதாக நான் சொல்ல பின்னர் “கனவு உலகம்” என்று மாற்றினான். அதுவும் எனக்கு பிடிக்கவில்லை என்றாலும் ஒரு புதுப் பதிவரை அலைக்கழிக்க வேண்டாம் என்று எனக்கு பிடித்ததாக சொல்லி வைத்தேன். இப்போது உண்மையிலேயே ஒரு அற்புதமான பெயரை சூட்டியிருக்கிறார். ஆனா சத்தியமா நான் சொல்லிக்கொடுக்கலை பாஸ் நம்புங்க. அந்தப் புதுப்பெயர் “பச்சைத்தமிழன்”. (கவனிக்க... பச்சைக்கும் தமிழனுக்கும் நடுவில் “த்” இருக்கு). பயபுள்ள பேரைத் தான் பச்சைத்தமிழன்னு வச்சிருக்கான்னு பார்த்தா டெம்ப்ளேட்டையும் பச்சைக் கலரில் வச்சிருக்கான்.

சரி விடுங்க, இப்போ இந்த இடுகையின் நோக்கம் என்னவென்றால் பதிவுலக பெருமக்களாகிய நீங்கள் எனது நண்பன் பச்சைத்தமிழனின் தளத்தில் பின்தொடர்பவராக இணைந்து அவனை தொடர்ந்து உர்சாகப்படுத்துமாறு உங்கள் அனைவரையும் இருகரம் கூப்பி தாழ்மையுடன் கேட்டுக்கொள்கிறேன்.

அவனது தளத்தை பார்வையிட கீழே கொடுக்கப்பட்டுள்ள இணைப்பை சொடுக்கவும்:-

பச்சைத்தமிழன்

ஆரம்பத்தில் நண்பனை அறிமுகப்படுத்த மட்டுமே இந்த இடுகையை ஆரம்பித்தேன். பின்னர் பதிவுலக சயின்ஸ் பிக்ஷன் எழுத்தாளர் கணேஷ் பதிவுலக வாழ்க்கையை திரும்பிப்பார்த்து ஒரு தொடர்பதிவை எழுதும்படி கூறியமையால் எனது சுயபுரானாத்தை பெருமளவில் பாட வேண்டியதாகிப் போனது. என்ன கணேஷ்..? திரும்பிப் பார்த்தது போதும்தானே... (யப்பா கழுத்து சுளுக்கிக்கும் போல இருக்கே...)

என்றும் அன்புடன்,

N.R.PRABHAKARAN

Post Comment