மயக்கம் என்ன...?

அன்புள்ள வலைப்பூவிற்கு,

என்னுடைய எதிர்பார்ப்பு லிஸ்டில் நீண்ட நாட்களாகவே இருந்த படம். ஆணிகள் காரணமாக கொஞ்சம் தாமதமாகவே பார்க்க முடிந்தது. ராயபுரம் ஐட்ரீம் திரையரங்கில் நேற்று மாலை பார்த்தேன்.

இதுவரைக்கும் படத்தின் கதை என்ன என்று தெரியாதவர்களுக்கு: தனுஷ் ஒரு போட்டோகிராபர். அவர், அவருடைய தங்கை, நண்பர்கள் எல்லாம் சேர்ந்து குடியும் கும்மாளமுமாக வாழ்ந்து வருகிறார்கள். நண்பனின் பெண் தோழியாக (சரியாத்தான் சொல்றேனா...?) அறிமுகமாகும் ரிச்சா தனுஷிடம் ஈர்க்கப்பட்டு அவரை காதலித்து கை பிடிக்கிறார். (கை மட்டும்தான் பிடிக்கிறாரான்னு கேட்கக்கூடாது). தனுஷ் தனது ஆதர்சன போட்டோகிராபரான மாதேஷ் கிருஷ்ணசாமியிடம் உதவியாளராக சேர முயல்கிறார். ஆனால் அவர் தனுஷை போட்டோவை “காப்பி-பேஸ்ட்” செய்து புகைப்படக்கலையில் உயரிய விருதினை வாங்கிவிடுகிறார். இந்த செய்தியை படித்த அதிர்ச்சியில் தனுஷ் மாடியில் இருந்து கீழே விழுகிறார். அதிர்ச்சியிலும், அடிபட்டதாலும் மனப்பிறழ்வு ஏற்பட்ட தனுஷ் இறுதியில் என்ன ஆனார்...? தனுஷின் மனைவி ரிச்சாவின் நிலை என்ன என்பதே மீதிக்கதை.

தனுஷ் எப்போதும் போலவே அசால்ட்டான கேரக்டர். தண்ணியடித்துவிட்டு புலம்புவது, ஹீரோயினை சகட்டுமேனிக்கு திட்டுவது, காதல் தோல்வி பிலாசபி பேசுவது என தனுஷ் ஒரு இமேஜ் வட்டத்தில் சிக்கிவிட்டார். இப்போதைக்கு இளைஞர்கள் அவரை ரசிக்கிறார்கள். ஆனால் தொடர்ந்து இதே மாதிரியே நடித்து வந்தால் வேலைக்கு ஆகாது. (அதாவது தனுஷ் நடிப்பை பார்க்க பிடிக்கும். ஆனால் பார்க்க பார்க்க பிடிக்காது) 

ரிச்சாவிற்கு (ஹீரோயினி சர்நேம் என்னன்னு யாராவது கேட்டா கடிச்சு வச்சிடுவேன்) முதல் படத்திலேயே கனமான வேடம். (அதனால தான் க்ளைமாக்ஸுல தனுஷ், இரும்பு மனுஷின்னு சொல்றாரு போல) கொடுத்த கனத்தை தூக்க முயற்சி செய்திருக்கிறார். (Comparatively better) வேறு யாராவதாக இருந்தால் சொதப்பியிருப்பார்கள். அழகைப் பற்றி குறிப்பிட வேண்டுமென்றால் மணிஜி சொன்னதுபோல “பொன்னுக்கு வீங்கி” வந்தது மாதிரி இருக்கிறார். சதா கொஞ்சம் சதை போட்டால் இப்படித்தான் இருப்பார். சிரித்தால் நன்றாக இருக்கிறார். ஆனால் படத்தில் சிரிக்கும் வாய்ப்புகள் குறைவு.

ஹீரோவின் நண்பர்கள், நண்பிகளாக வருபவர்கள் ஹீரோவை தாங்கோ தாங்கென்று தாங்குகிறார்கள். இந்தமாதிரி நண்பர்கள் நிஜத்தில் எங்கேயாவது இருந்தா சொல்லுங்கப்பா. அந்த நண்பர்கள் குழுவில் பத்மினியாக நடித்திருப்பவர் Selena Gomez மாதிரி செம அழகாக இருக்கிறார். வழக்கமாக ஹீரோயினின் ப்ரெண்ட்லி அப்பாவாக நடிக்கும் அந்த நடிகர் (பெயர் தெரியவில்லை) இந்த படத்தில் நெகடிவ் கேரக்டரில் நடித்திருக்கிறார். படத்தில் வேற கதை உள்ளதால் ஹீரோ, ஹீரோயினின் அப்பா அம்மா போன்ற டம்மி பீஸ் கேரக்டர்கள் படத்தில் இல்லை.

ஜி.வி.பிரகாஷ் இசையில் பாடல்களும் பின்னணி இசையும் படத்திற்கு மிகப்பெரிய பலமாக அமைந்திருக்கிறது. தீம் மியூசிக்கில் வரும் கிடார் இசையை சரியான இடத்தில் கச்சிதமாக பயன்படுத்தியிருக்கிறார். “காதல் என் காதல்...” பாடலை படமாக்கிய விதம் செம காமெடி. (சோழ மன்னன குத்தாட்டம் ஆடியதை விட காமெடின்னா பாத்துக்கோங்க). ஆடியோவில் இருந்த “என்னென்ன செய்தோம் இங்கே...” என்ற பாடல் மிஸ்ஸிங். இருந்தாலும் திணிக்கப்பட்டது போல் இருந்திருக்கும். 

ராம், பருத்தி வீரன், ஆயிரத்தில் ஒருவன் போன்ற படங்களில் பணியாற்றிய ராம்ஜி ஒளிப்பதிவு செய்திருக்கிறார். போட்டோகிராபி சம்பந்தப்பட்ட கதை என்பதால் ஒளிப்பதிவாளருக்கு செம தீனி என்று சொல்லலாம். “ஓட... ஓட...” பாடலின் ஒளியாக்கம் பிரமாதமாக இருந்தது.

இளைஞர்களின் உணர்ச்சியை உசுப்பேற்றுவதில் கில்லாடியான செல்வராகவன் அவர்களுக்கு தகுந்தபடி வசனங்களையும் எழுதி தள்ளியிருக்கிறார். சம்பந்தமே இல்லாமல் ஹீரோயினை “திருட்டு மூதேவி, முண்டகலப்பை” என்று திட்டினால் கூட தியேட்டரில் பயங்கர ஆரவாரம். அதே சமயம் நிறைய நல்ல வசனங்களும் இருக்கின்றன. ஹீரோவும் நண்பனும் வீடியோ கேம் விளையாடிக்கொண்டிருக்கும்போது தனுஷ் நண்பரிடம் “கேமை ரீஸ்டார்ட் பண்ணு... அப்படியே முடிஞ்சா லைபையும் ரீஸ்டார்ட் பண்ணு...” என்று சொல்லும் வசனம் ஒரு நல்ல உதாரணம். “வாழ்க்கையில நாம என்ஜாய் பண்ற வேலையை செய்யனும்... இல்லைன்னா செத்துடனும்...” என்ற வசனத்தை ஆட்டோக்களுக்கு பின்னால்கூட எழுதலாம். ஹீரோயினிடம் தனுஷின் நண்பன் தவறாக பேசும்போது, “ஆம்பிளை இல்லையா... அதான்...” என்று சொல்லும்போது அந்த வசனத்தை விட வசனத்திற்கு இடையே கொடுக்கும் இடைவெளி, ஏற்ற இறக்கம் செம ஷார்ப்.

சில காட்சிகள் கொஞ்சம் எல்லை மீறுகின்றன. ஹீரோயினை தனுஷ் நிர்வாணமாக போஸ் கொடுக்கச் சொல்லி அடிக்கும் காட்சி சாட்சி. கர்ப்பிணியாக இருக்கும் ஹீரோயினை கீழே தள்ளிவிட்டு ரத்தம் கொட்டும் காட்சி – இரண்டாவது முறை படம் பார்க்கும்போது உச்சா போகும் சாக்கில் வெளியே வந்துவிட்டேன். படத்தில் ஒன்றிரண்டு விரசமான காட்சிகள் வந்தாலும் செல்வா படம்ன்னாலே இப்படித்தான் என்று சலித்துக்கொள்வது தவறு. 

படத்திலிருந்து கற்றுக்கொள்ள வேண்டிய விஷயங்கள் நிறைய இருக்கின்றன. அவரவர் செய்கிற வேலையை ரசித்து செய்யச் சொல்லியிருக்கிறார் செல்வராகவன். Plagiarism பற்றி சொல்லியிருக்கிறார்கள். (இதைப் பற்றி நெல்லை நண்பனின் விரிவான விமர்சனம்). இறுதிக்காட்சியில் மாதேஷ் கிருஷ்ணசாமியிடம் தனுஷ் Thanks சொல்வது. இதைவிட அவருக்கு மிகப்பெரிய தண்டனை என்ன இருக்க முடியும்.

ஏதோ ஒரு திசையில் குத்துமதிப்பாக போய்க்கொண்டிருக்கும் படம் கடைசி இருபது நிமிடத்தில் ஓவர்நைட் டர்ன் அடிக்கிறது. ஒரு பாட்டுல ஹீரோ பெரிய ஆளாகுற மாதிரி ஒரு குமுதம் அட்டைப்படத்தில் அடிங்.... இன்னும் கொஞ்சம் மெனக்கெட்டிருந்தால் பிரமாதமாக வந்திருக்க வேண்டிய படம் சராசரி படமாக வெளிவந்திருக்கிறது. ஒரு முறை பார்க்கலாம்.

என்றும் அன்புடன்,

N.R.Prabhakaran

Post Comment