அரவான் – அந்த பலியாளே நீங்கதான் சார்...!

அன்புள்ள வலைப்பூவிற்கு,

சயின்ஸ்-ஃபிக்ஷன், பீரியட், ஃபேண்டஸி என்று ரசிகர்களை வேறொரு உலகிற்கு அழைத்துச் செல்லும் படங்களின் மீதான ஆர்வம், இயக்குனர் வசந்த பாலனின் மீதுகொண்ட அபார நம்பிக்கை, தங்கத்தமிழச்சி தன்ஷிகா ஆகியவை என்னை அரவான் படத்திற்காக காத்திருக்க வைத்தது. அதுவும் ஒன்றரை ஆண்டுகள். யாருடைய பதிவையோ, ஏன் பதிவின் தலைப்பையோ படித்தால்கூட படத்தின் மீதான சுவாரஸ்யம் குறைந்துவிடும் என்று இரண்டு நாட்களாக இணையம் பக்கமே வரவில்லை. பல வருடங்கள் கழித்து, (அநேகமாக அமைதிப்படைக்கு பிறகு) நானும் என் தந்தையாரும் ஒன்றாக சினிமா பார்க்கும் வாய்ப்பு கிட்டியது.

கதை படிக்க விரும்பாதவர்கள் இந்தப்பத்தியை ஸ்கிப் செய்துவிடலாம்

வேம்பூர் என்ற கிராமத்தில் களவுத்தொழில் செய்துவருகிறார்கள் பசுபதி & கோ. அச்சமயம் ராணியின் வைர அட்டிகையை யாரோ வேம்பூரின் பெயரைச் சொல்லி களவாடிவிடுகிறார்கள். பசுபதி தனது சாமர்த்தியத்தால் அந்த களவாணிப்பய ஆதி என்று கண்டுபிடித்தாலும், அவரது களவுத்திறமையை பார்த்து தன்னோடு கூட்டு சேர்த்துக்கொள்கிறார். இருப்பினும் ஆதியின் பர்சனல் விஷயங்கள் பசுபதிக்கும் வேம்பூர் மக்களுக்கும் மர்மமாகவே இருக்கின்றன. வேம்பூர் பசுபதி, சின்னவீரன்பட்டி ஆதி, மாத்தூர் கரிகாலன் என மும்முனை போட்டியாக இரண்டாம் பாதி விரிகிறது. படத்தில் பலியாள் ஹீரோ ஆதிதான் என்று நினைத்துக்கொண்டிருக்கும்போது அந்த பலியாளே ரசிகர்கள் தான் என்று ட்விஸ்ட் வைத்திருக்கிறார் இயக்குனர். மற்றவை வெண்திரையில்...!

ஆதிக்கு மிருகம், ஈரம் படங்களுக்குப்பின் இது ஒரு குறிப்பிடத்தகுந்த படமாக நிச்சயம் அமையும். பொதுவாக மற்ற மாஸ் ஹீரோக்கள் நான் மூணு மாசமா சாப்பிடல, ஆறு மாசமா பல்லு விளக்கல என்று சீன் போட்டுவிட்டு செய்யும் பல விஷயங்களையும் ஆர்ப்பாட்டமில்லாமல் செய்திருக்கிறார். தங்கத்தமிழச்சி தன்ஷிகாவை இரண்டாம் பாதியில்தான் காட்டவே செய்கிறார்கள். அவரும் இரண்டு கில்மா பாடல்கள், இரண்டு அழுகாச்சி காட்சிகளோடு சரி. (நீ அழுவுறத பாக்குறதுக்கா தாயி நான் தியேட்டருக்கு வந்தேன்). இரண்டாம் நாயகி அர்ச்சனா கவி, ஹீரோவின் வீரத்தை பார்த்து வழியும் வழக்கமான கேரக்டர்தான். பசுபதி படத்திற்கு இன்னொரு ஹீரோ என்று சொல்லும் அளவிற்கு அவருக்கு முக்கியத்துவம் கொடுக்கப்பட்டிருக்கிறது. கரிகாலன் – யாருய்யா நீயி...? அந்த சிகையலங்காரம், முறைப்பு, விறைப்பு, தோரணை என நடிப்பில் மேன் ஆஃப் தி மூவி அவர்தான். சிங்கம்புலி சூரமொக்கை. நிஜவாழ்க்கையில் யாரும் முழுநேர காமெடியன்களாக இருப்பதில்லை. திருமுருகன், டி.கே.கலா மற்றும் பெரிய நடிகர் பட்டாளமே நடித்திருக்கிறது. சிறிய வேடங்களில் ரதி நிர்வேதம் புகழ் ஸ்வேதா மேனன், பரத், அஞ்சலி, சமையல் வல்லுநர் தாமு ஆகியோர் தோன்றுகின்றனர்.

படத்தின் வசனத்தில் எளிதான புரிதலுக்காக வட்டார வழக்கை தவிர்த்திருக்கிறார்கள் என்றே எண்ணத்தோன்றுகிறது. வசனங்கள் பருத்திவீரன், சுப்ரமணியபுரம் படங்கள் போல தானே இருக்கின்றன. அதிலும் வசனங்களில் மனதில் நச்சென பதியக்கூடியவை எதுவும் இல்லை. இசையை பொறுத்தவரைக்கும் ஓகே ரகம். நிலா... நிலா... மற்றும் உன்ன கொல்ல போறேன்... பாடல்களின் இசையும் அதை காட்சிப்படுத்திய விதமும் அருமை. இப்படியொரு படத்திற்கு யுவன் இசை அமைத்திருந்தால் சிறப்பாக இருந்திருக்கும்.

ஆரம்பத்தில் பசுபதியை டாப் ஆங்கிளில் காட்டுவதில் இருந்தே ஒளிப்பதிவின் ஆளுமை தொடங்கிவிடுகிறது. ஹீரோ புகை கூண்டு வழியாக இறங்குவது, தன்ஷிகாவுடனான ரொமான்ஸ் பாடல்களை உதாரணம் காட்டலாம். மிருகங்களை வதைக்கக்கூடாதென கருதியோ என்னவோ மாடு சம்பந்தப்பட்ட கிராபிக்ஸ் காட்சிகள் ரசிக்கும்படி இல்லை. அதே போல டைட்டில் போடுவதில் கூட கிராபிக்ஸ் கலைஞர்கள் பெரிய அளவில் சிரத்தை எடுத்ததாக தெரியவில்லை.

வசந்தபாலன் போன்ற தேர்ந்த படைப்பாளிகள் தங்களது ஆசைக்காகவும், மனதிருப்திக்காகவும் இப்படி ஒன்றரை ஆண்டு உழைப்பையும், தயாரிப்பாளரின் பணத்தையும் வீணடிப்பதும், அப்படி அனாயச உழைப்பில் வெளிவரும் படம் வந்த வேகத்தில் முடங்கிப்போவதும் அத்தகைய இயக்குனர்களை எளிதாக திசை திருப்பும் அபாயம் உண்டு. உதாரணத்திற்கு, இயக்குனர் சற்குணம் சண்டித்தனம் செய்யும் ஹீரோ பாத்திரப்படைப்போடு எடுத்த களவாணி ஹிட். கல்வியின் அவசியம் சொல்லி எடுக்கப்பட்ட வாகை சூட வா அட்டர் ஃபிளாப். இனிமேல் அவர் வாகை சூட வா போன்ற படங்களை எடுப்பாரா...? அதனால் அரவான் போன்ற வித்தியாசமான “முயற்சிகளை” அரவணைப்பதை தவிர நமக்கு வேறு வழியில்லை.

காவல் கோட்டம் படித்துவிட்டு அரவான் பார்ப்பவர்களின் உணர்வுகள் வேறுவிதமாக இருக்கக்கூடும். அதை வாசிக்காமல் படம் பார்ப்பவர்களுக்கு நாவலை படிக்க வேண்டுமென்ற ஆர்வம் ஏற்படுவது உண்மை. ஒருசில விஷயங்களை திரையில் பார்ப்பதைக் காட்டிலும் நாவல்களில் அதுவும் பீரியட் நாவலில் அதன் வர்ணனையை படிப்பதற்கு அட்டகாசமாக இருக்கும். அது போல நிறைய காட்சிகள், உதாரணத்திற்கு முதல் காட்சியில் பசுபதியும் கூட்டாளிகளும் களவாடுவதைப் பற்றிய வர்ணனை எப்படி இருக்குமென நினைக்கும்போதே பேரார்வம் தொற்றிக்கொள்கிறது. புத்தகத்தின் சைஸ்தான் கொஞ்சம் பயம் காட்டுகிறது.

படத்தின் திரைக்கதை மிதவேகமே, இருப்பினும் ம்ம்ம் அப்புறம், ம்ம்ம் அப்புறம் என்று ஆர்வத்தோடு கதை கேட்க வைக்கிறது. என்ன ஒன்று படம் முடிந்தபிறகும் ம்ம்ம் அப்புறம் தொடர்கிறது. படத்தில் ஒரு முடிவு இருந்ததாகவே தோன்றவில்லை. கரெக்ட், இது நாவலின் ஒரு பகுதி மட்டுமே. படம் முடிந்ததும் இதனால் தாங்கள் கூற விரும்புவது என்ன என்று இயக்குனரிடம் கேட்க நினைக்கும் தருவாயில் மரண தண்டனை குறித்த ஸ்லைடு காட்டுகிறார்கள். இதுக்கா பாஸ் இவ்வளவு கஷ்டப்பட்டீங்க...!

தமிழர்களின் பண்டைய வாழ்க்கை முறையை உலகிற்கு படம் பிடித்து காட்டியமைக்காக அரவானை உலக சினிமாவாக கொண்டாடலாம். அவார்டுகளை வாங்கிக் குவிக்கலாம். ஆனால் ஒரு கமர்ஷியல் படமாக அரவான் ஒரு படுமொக்கையான தோல்விப்படம் என்பதில் ஐயமில்லை.

என்றும் அன்புடன்,

N.R.PRABHAKARAN

Post Comment