வழக்கு எண்: 18/9 – ஜஸ்ட் மிஸ்

அன்புள்ள வலைப்பூவிற்கு,

“டைம்ஸ் ஆஃப் இந்தியாவில் நாலரை ஸ்டார் கொடுத்திருக்காங்களாம்... நீங்க, நான், பிதாமகன் மொத்தம் மூணு டிக்கெட் எடுத்துடுங்க...” என்று நேற்று காலை சிவா போனில் கர்ஜித்தார். அண்ணன் கட்டளையை அப்படியே நிறைவேற்றிவிட்டு அப்படியே நம்ம பதிவர்கள் பக்கம் திரும்பினால் தொடர்ந்து பாசிடிவ் டாக். விடுமுறைக்காக ஊருக்கு வந்திருக்கும் அகமதாபாத் NIDயில் படிக்கும் தம்பிக்கு ஒரு நல்ல சினிமாவை காட்டலாமே என்ற நல்ல எண்ணத்தில் அவனையும் அழைத்துக்கொண்டு லோக்கல் திரையரங்கான அகஸ்தியாவிற்கு விரைந்தேன். “டிக்கெட் கிடைக்குமா...?” என்றான். “அட வாங்க பாஸ்... என்னைக்கு நல்ல சினிமாவிற்கு ஜனங்க வந்திருக்காங்க...” என்றபடி திரையரங்கில் நுழைந்ததும் ஆச்சர்யம். படம் ஆரம்பிக்கும்போது அரங்கு நிறைந்திருந்தது. ஆனால் படம் முடியும்போது நம் மனது நிறைந்ததா....???

பிரியாணி கடையில் வேலை பார்க்கும் இளைஞன் – அவனுடைய ஒருதலை காதலி, வீட்டுவேலை செய்யும் பெண் – அவளுடைய எஜமானி மகள் – எஜமானி மகளுக்கு கொக்கி போடும் ஹை க்ளாஸ் பையன். இப்படியாக தனித்தனி, வெவ்வேறு வகையான கதைகளை முத்துமணி மாலையாக கோர்த்திருக்கிறார் பாலாஜி சக்திவேல்.

ஸ்கூல் பெண் கேரக்டரில் மனிஷா யாதவ்ன்னு ஒரு புள்ள நடிச்சிருக்கு. சான்ஸே இல்லை... கொள்ளை அழகு. இரண்டாம் பாதி ஆரம்பித்ததும் கொஞ்ச நேரத்துக்கு ஒரே பனிமூட்டமாகவே இருந்தது. ஒரு டீன் ஏஜ் பெண்ணுடைய ஃபீலிங்க்ஸ் எப்படியிருக்கும் என்பதை நன்கு உணர்ந்து அவருடைய பாத்திரத்தை செதுக்கியிருக்கிறார்கள். அப்புறம் ஸ்ரீ’ன்னு ஒரு பையன், கனா காணும் காலங்கள் தொடரில் நடித்தவர், அவனும் நல்லா நடிச்சிருக்கான். (பையனை பத்தி வேற என்ன சொல்றதாம்...???) முக்கிய கதாப்பாத்தில் ஊர்மிளா மகந்தாவும், ப்ளஸ் டூ படிக்கும் வில்லன் (!!!) கேரக்டரில் மிதுன் முரளியும் ஓகே ஓகே. இவர்கள் அனைவரும் புதுமுகங்கள் – ஆச்சர்யக்குறி...!

இவர்கள் மட்டுமல்லாமல் படத்தில் பெரும்பாலும் புதுமுகங்களே. போலீஸ்காரர், ஜோதியுடைய அம்மா, பிரியாணி கடை ஓனர், ரோஸி அக்கா என்று நிறைய பேர் எதார்த்தமான நடிப்பை வெளிப்படுத்தியிருக்கிறார்கள். ஸ்கூல் கரஸாக வரும் ஆண்ட்டி இஸ் நைஸ் யூ நோ. எல்லாம் இருந்தாலும் நடிப்பில் மேன் ஆஃப் தி ஃபிலிம் வாங்குவது சின்னசாமி கேரக்டரில் நடித்திருக்கும் சின்னப்பையன். அவனுடைய மாடுலேஷனில் கல்லாப்பெட்டி சிங்காரம் கொஞ்சூண்டு எட்டிப்பார்க்கிறார். 

நல்ல பின்னணியிசை என்பது படம் பார்ப்பவர்களை டிஸ்டர்ப் செய்யாமல் இருக்க வேண்டும். அந்த வகையில் முதல் பாதி ஓகே. இரண்டாம் பாதி ஹை க்ளாஸ் பையனை காட்டும் காட்சிகளில் கொஞ்சம் உறுத்துகிறது. ஒரே ஒரு பாடல் இருக்கிறது, அதுவும் பின்னணியிசையைப் போலவே ரசிகர்களை டிஸ்டர்ப் செய்யாமல் வந்து செல்கிறது. ஏதாவது வித்தியாசம் காட்டியே ஆகவேண்டுமென ஒளிப்பதிவாளர் ஏதோ முயற்சி செய்திருக்கிறார். அது எடுபடவில்லை.

படத்தின் தொடக்கம் முதல் குழந்தைக்கல்வியின் அவசியம், ஏழைகள் வறுமைக்காக கிட்னியை விற்கும் அவலநிலை, விவசாய நிலங்களை ஃப்ளாட் போட்டு விற்பது, நலிந்துவரும் கூத்துக்கலைஞர்கள், செல்போன் MMS ஸ்கேண்டல்கள் என்று கிடைத்த கேப்பில் எல்லாம் கோல் போட்டுக்கொண்டே இருக்கிறார் பாலாஜி. திருந்திவாழும் பாலியல் தொழிலாளியும், நாயகியின் நல்ல குணத்தை பார்த்ததும் நாயகனுக்கு லவ் பூமாவதும் ஹே... ஹே... தமிழ் சினிமா. கதை இதுதான் என்று தெரியாமல் படம் பார்ப்பவர்களுக்கு உண்மையிலேயே கடைசி கால்மணிநேரம் வரை சஸ்பென்ஸ் வைத்திருக்கிறார்கள். “இதான்யா எங்க நாடு... இங்க இப்படியெல்லாம்தான் நடக்கும்...” என்று எடுத்துச்சொல்லியிருக்கும் வழக்கு எண்: 18/9 திரைப்படத்தை உலக சினிமாவாக கொண்டாடி இருக்கலாம் கடைசி பத்து நிமிடங்களை கத்தரித்திருந்தால்...! கமர்ஷியல் வெற்றிக்காகவும், நம்மூர் ரசிகர்களுக்காகவும் இயக்குனர் கொஞ்சம் காம்ப்ரமைஸ் செய்திருப்பார் போல தெரிகிறது.

வழக்கு எண்: 18/9 – மையப்புள்ளிக்கு மிக அருகாமையில் எய்யப்பட்டிருக்கும் அம்பு...!

என்றும் அன்புடன்,

N.R.PRABHAKARAN

Post Comment