காப்பீ

அன்புள்ள வலைப்பூவிற்கு,

காப்பீ – அந்த திரவப்பொருளை நம்மில் பலர் அப்படித்தான் கூச்ச நாச்சமே இல்லாமல் அழுத்தம் கொடுத்து உச்சரிக்கிறோம்.

ஒரு க்ளாஸ் காபி குறைந்தபட்சம் ஐந்து ரூபாயில் ஆரம்பித்து, கொஞ்சம் கெளரவமான ரெஸ்டாரன்ட்களில் பதினைந்து, இருபது ரூபாய்களிலும், நவநாகரிக இளைஞர்களும் யுவதிகளும் மாய்ந்து மாய்ந்து கடலை வறுக்கும் காபி ஷாப்புகளில் நூற்றியிருபது ரூபாய் வரையிலும் விற்கப்படுகிறது. மேற்படி காபிஷாப்புகளில் Cappuccinno என்ற வகையறாவை பற்றி கேள்விப்பட்டிருப்பீர்கள், ஆனால் Crappuccinno...???

வியட்நாம், இந்தோனேசியா போன்ற நாடுகளில் அரிதாக கிடைக்கும் குறிப்பட்ட வகையறா காபியின் ஒரு கப் விலை, 80 USD, அதாவது இந்திய மதிப்பில் சுமார் நாலாயிரத்து ஐநூறு ரூபாய். ஒருவேளை அங்கேயும் அம்மா போல யாராவது பால் விலையையும் எழரையையும் கூட்டி இருப்பாரோ என்று சந்தேகிக்க வேண்டாம். சம்பந்தப்பட்ட காபியின் கதை அப்படி.

விரிவாகவே சொல்கிறேன். பதினெட்டாம் நூற்றாண்டின் தொடக்கத்தில் டச்சு அரசாங்கம் இந்தோனேசியாவை “கிழக்கு இந்திய தீவுகள்” என்ற பெயரில் ஆட்சி செய்துக்கொண்டிருந்த சமயம். சுமத்ரா, ஜாவா, பாலி போன்ற பிரதான தீவுகளில் காபி பயிரிடப்பட்டிருந்தது. ரொம்ப ஸ்ட்ரிக்டான டச்சு அரசாங்கம், லோக்கல் விவசாயிகள் தங்கள் சொந்த பயன்பாட்டிற்காக காபி கொட்டைகள் பறிப்பதை தடை செய்திருந்தது. இயல்பிலேயே காபி பிரியர்களான இந்தோனேசியர்கள் காபியை பிரிந்து அவஸ்தைப்பட்டனர். அங்கே இரவு நேரங்களில் புனுகுப்பூனை எனப்படும் ஒரு தினுசான விலங்கு (தமிழகத்தின் சில பகுதிகளில் மரநாய் என்றும் சொல்வார்கள்) காபி வயல்களில் புகுந்து அட்டகாசம் செய்யுமாம். அவை தின்று வைத்த காபி கொட்டைகள் அறையும் குறையுமாக செரிமானமாகி ஓரிரு நாட்களுக்குள் மலத்தில் வெளிவரும். அந்த மலத்தில் உருக்குலையாமல் இருந்த காபி கொட்டைகளை பார்த்ததும் விவசாயிகளுக்கு வினோத ஆசை தோன்றியிருக்கிறது. அதிலிருந்த காபி கொட்டைகளை பொறுக்கி எடுத்து, சுத்தப்படுத்தி, வறுத்து, காபி தயாரித்து, பருகி பார்த்ததும்.... ம்ம்ம்ம்.... ம்ம்ம்ம்... டிவைன்... என்று தயிர் சாதம் சாப்பிட்ட கேபிள் சங்கரை போலவே ஃபீல் செய்திருக்கிறார்கள். விஷயம் காட்டுப்பீயாக... ச்சே காட்டுத்தீயாக பரவி டச்சு முதலாளிகளின் காதுகளுக்கு எட்டியிருக்கிறது, பின்னர் நாவுக்கும் குடலுக்கும் கூட. அவர்களும் நா சிலிர்த்துப்போக காப்பீ தன்னுடைய அதிகாரப்பூர்வ தயாரிப்பை தொடங்கியிருக்கிறது. ஆங்... சொல்ல மறந்துட்டேன் இதற்கு அவர்கள் சூட்டிய பெயர் காபி லுவாக்...!

காட்டில் வாழ்ந்துவந்த புனுகுப்பூனைகளை மொத்தமாக பிடித்துவந்து கூண்டுகளில் அடைத்து, அவை ஆரோக்கியமாக இருப்பதற்காக மாட்டிறைச்சி கொடுத்து, காபி பழங்களை கொடுத்து கழிய வைப்பதற்காகவே பிரத்யேக புனுகுப்பூனை பண்ணைகளும் பணியாளர்களும் நியமிக்கப்பட்டனர். பயத்தில் பேண்டால் இன்னும் ருசியாக இருக்குமென யாரோ புரளியை கிளப்பிவிட்டதால், ரோட்டோர பிரியாணி கடைகளில் சத்தம் எழுப்புவது போல அதன் கூண்டுகளில் இரும்புக்கம்பியால் அடித்து “பீ”தியை கிளப்புவார்களாம். கிட்டத்தட்ட KFC கோழிகளைப் போலவே புனுகுப்பூனைகள் சித்திரவதை செய்யப்பட்டன என்று வரலாறு சொல்கிறது. 

ஒரு கட்டத்தில் புனுகுப்பூனைகளின் எண்ணிக்கை குறைய ஆரம்பித்திருக்கிறது. அதுமட்டுமில்லாமல் ஆச்சாரமான சிலர், மலத்திலிருந்து காபி கொட்டைகளை பொறுக்குவதை எண்ணி சங்கூஜப்பட்டிருக்கிறார்கள். அதன் காரணமாக புனுகுப்பூனைகளின் உணவுக்குழாயில் காபி கொட்டையின் மீது ஏற்படும் ரசயான மாற்றம் என்னவென்று ஆராய்ச்சி செய்திருக்கிறார்கள்.

ஆராய்ச்சியில் முதல்முறையாக வெற்றி பெற்ற ஃப்ளோரிடா பல்கலைக்கழகம் அதற்கு “காபி ப்ரிமேரோ” என்று பெயர்சூட்டி பேடன்ட்டும் வாங்கி வைத்து விட்டது. அதேபோல வியட்நாமின் Trung Nyugen காபி நிறுவனமும் தன் பங்குக்கு வேறொரு செயற்கை முறையில் Legendee என்ற காபியை தயாரித்தது. என்னதான் இருந்தாலும் கும்பகோணம் ஃபில்டர் காபி மாதிரி வராதுய்யா என்று சிலாகித்துக்கொள்ளும் பெருசுகளை போலவே ஒரிஜினல் காப்பீ லுவாக்குக்கும் பாரம்பரிய ரசிகர்கள் இருக்கத்தான் செய்கிறார்கள். இப்போதும் கூட மிகவும் அரிதாக கிடைக்கும் காப்பீ லுவாக் கிலோ ஒன்றிற்கு ஆறாயிரத்து அறுநூறு அமெரிக்க டாலர் விலையில் விற்கப்படுகிறது. உலக அளவில் மிகவும் விலை உயர்ந்த காபியாகவும் அதே சமயம் அருவருக்கத்தக்க உணவுப்பொருட்களில் ஒன்றாகவும் விளங்குகிறது காபி லுவாக்.

இனி நீங்கள் ஒவ்வொரு முறை காபி குடிக்கும்போதும் இந்த கட்டுரையோ அல்லது தலைப்போ அல்லது மேலே உள்ள புகைப்படமோ உங்கள் நினைவுக்கு வரக்கூடும். ஜாக்கிரதை...!

என்றும் அன்புடன்,

N.R.PRABHAKARAN

Post Comment