6 July 2016

பெங்களூரு தினங்கள் – 4


அன்புள்ள வலைப்பூவிற்கு, 

பெங்களூரு போகப்போகிறோம் என்றதும் அத்தனை துயரங்களுக்கு மத்தியிலும் உற்சாகமூட்டிய ஒரு விஷயம், அங்கு நல்ல சரக்கு கிடைக்கும் என்பது. குறிப்பாக வெளிநாட்டு பியர் வகைகள். தமிழ்நாட்டு மதுக்கடைகளில் திரும்பிய திசையெல்லாம் கிங்ஃபிஷர்தான் பிரதானமாக கிடைக்கும். அதிலேயும் ‘லாஹர்’ கிடைக்காது, கூலிங் இருக்காது. வேண்டாம் என்றால் 6000, 12000 என்ற பெயரில் உள்ள மட்டமான பியர்தான் கிடைக்கும். டாஸ்மாக்குகளின் ஒரேயொரு ஆறுதல் ப்ரிட்டிஷ் எம்பயர் பியர்தான். பெங்களூரில் அப்படியில்லை. கால்ஸ்பர்க், பட்வெய்ஸர், ஹெய்னகென், ஃபாஸ்டர்ஸ் உட்பட நல்ல பியர்கள் டின்னிலும், பாட்டிலிலும் MRP விலைக்கே கிடைக்கின்றன. 

முதல்முறை பெங்களூரில் உள்ள ஒரு மதுபான ஷோரூமுக்கு சென்றோம். ஏறத்தாழ தமிழக எலைட் கடைகளைப் போல காட்சியளித்தது. ஆனால் சாய்ஸ் மட்டும் ஏராளம்.

தமிழகத்தில் நீங்கள் ஒரு விஷயத்தை கவனித்திருக்கலாம். டாஸ்மாக்கில் மற்ற பானங்களை விட பிராந்திக்கு அதிக முக்கியத்துவம் கொடுப்பார்கள். புதிய சரக்குகளை அறிமுகப்படுத்தும்போது அதில் பிராந்தி பிரதான இடம் வகிக்கும். ஒருமுறை அலுவலக டீம் அவுட்டிங் சென்றிருந்தோம். வந்திருந்தவர்கள் அவரவர் விருப்ப சரக்குகளை கொணர்ந்திருந்தார்கள். அதில் ஒருவர்கூட பிராந்தி கொண்டு வரவில்லை. மேலும் என் பையில் இருந்து பிராந்தியை எடுத்ததும் என்னை ‘டிபிக்கல் டமில்நாடு கய்’ என்று ஏளனம் செய்தார்கள். சென்னையின் விருப்ப பானம் பிராந்திதான் என்று ஒரு பிரபல நாளிதழே சூடமேற்றி சத்தியம் செய்கிறது. மற்ற (பியரல்லாத) பானங்களோடு ஒப்பிடும்போது டாஸ்மாக்குகளில் எண்பது சதவிகிதம் பிராந்தி விற்பனையாவதாக ஒரு புள்ளிவிவரம் சொல்கிறது. பிராந்தியை குதிரைக்கு கொடுக்கும் சரக்கு என்று வரலாற்று ஆய்வாளர்கள் சொல்லக் கேட்டதுண்டு. அதனால்தான் தங்களை கட்டுக்கடங்காத குதிரையாக கருதும் தமிழர்கள் பிராந்தியை அருந்துகிறார்களோ ? இன்னொரு பக்கம், தமிழர்கள் வேறு வழியில்லாமல் தான் பிராந்தி அருந்துகிறார்களோ என்ற ஐயப்பாடும் எனக்கு எழுவதுண்டு. உண்மையைச் சொல்வதென்றால் தமிழக குடிகாரர்கள் பெரும்பாலோனோருக்கு பானங்களின் பெயரோ, வகையோ தெரிவதில்லை. இருப்பதிலேயே மலிவாக எது கிடைக்கிறதோ அதனை அவர்கள் உட்கொள்கிறார்கள். டாஸ்மாக்குகளில் வெறுமனே பணத்தை மட்டும் நீட்டி எழுபது ரூபாய் சரக்கு, எண்பது ரூபாய் சரக்கு என்று கேட்பவர்கள் அதிகம். எதற்காக இந்த பிராந்தி கதையை சொல்கிறேன் என்றால் பெங்களூரில் ஒப்பீட்டளவில் பிராந்தி குறைவு. அதே சமயம் ரம், விஸ்கியில் அதிக வெரைட்டி கிடைக்கின்றன. 

பெங்களூரில் உள்ள விதவிதமான மதுக்கடைகளுக்கும், மதுக்கூடங்களுக்கும், க்ளப் / பப் வகையறாக்களுக்கு சென்று ஆராயும் அளவிற்கு எனக்கு நேரம் கிடைத்ததில்லை. ஒருமுறை அங்குள்ள மோர் சூப்பர் மார்க்கெட் சென்றிருந்தேன். அங்குள்ள பலசரக்கு பொருட்களுக்கு இடையே ஓரமாக ஒரு பிரிவை மதுபானங்களுக்காக ஒதுக்கி வைத்திருக்கிறார்கள். அங்கு நான் கண்டு உவந்த சில விஷயங்களை பட்டியலிடுகிறேன்.
  • குவார்ட்டர் அளவு பானங்கள் ஃப்ரூட்டி பாணியில் டெட்ரா பேக்குகளில் கிடைக்கின்றன. இதுபோக பாண்டிச்சேரி போல சாம்பிள் பானங்கள் குட்டிக்குட்டி புட்டிகளில் கிடைக்கின்றன.
  • மலிவான பானங்கள் முதல் விலையுயர்ந்த ‘ஒசந்த சாதி’ பானங்கள் வரை பாரபட்சமின்றி கிடைக்கின்றன. குறைந்த பட்சமாக ஒரு ஃபுல் பாட்டில் ரம் வெறும் 254 ரூபாய்க்கு கிடைக்கிறது.
  • பகார்டியில் லெமன், ஆப்பிள், ஆரஞ்சு, பீச், கொய்யா, டிராகன் ஃப்ரூட், ராஸ்பெர்ரி உள்ளிட்ட சுவைகள் கிடைக்கின்றன. இதுபோக இறக்குமதி செய்யப்பட்ட காபோ, மலிபு தேங்காய் சுவையூட்டப்பட்ட வெண்ணிற ரம் கிடைக்கின்றன.
  • வொட்காவில் ஸ்மிர்னாஃப், எரிஸ்டாஃப், ரோமொனோவ் போன்ற உள்ளூர் பானங்களில் துவங்கி அப்சொலூட், க்ரே கூஸ் வரை கிடைக்கின்றன.
  • ஜின்னில் டாஸ்மாக்கில் கிடைக்குமே அந்த லோக்கல் பிராண்ட் (ப்ளு டைமண்ட் ?) தொடங்கி 8400 ரூபாய் மதிப்புள்ள டேன்க்வெரி (Tanquery) நம்பர் 10 ஜின் வரை கிடைக்கின்றன. அநேகமாக, அங்குள்ள விலையுயர்ந்த பானம் இதுவாகத்தான் இருக்கும்.
  • பியர்களில் முந்தைய பத்தியில் சொன்னது போல கால்ஸ்பர்க், பட்வெய்ஸர், ஹெய்னகென், ஃபாஸ்டர்ஸ் உட்பட நல்ல பியர்கள் டின்னிலும், பாட்டிலிலும் MRP விலைக்கே கிடைக்கின்றன. இதுபோக சில உள்ளூர் பியர்வகைகளும், ப்ரீசர்களும் கிடைக்கின்றன.
  • விஸ்கியில் பேக்பைப்பர் ரேஞ்சில் ஆரம்பித்து ப்ளாக் டாக், ஜேக் டேனியல், க்ளென்ஃபிடிச் வரை கிடைக்கின்றன. ஒரு ஃபுல் பாட்டில் க்ளென்ஃபிடிச்சின் விலை ஏழாயிரத்து எழுநூற்றி சொச்சம்.
  • ரெட் மற்றும் ஒயிட் ஒயின்கள் வெவ்வேறு விலையில் கிடைக்கின்றன. போர்ட் ஒயின் எனப்படும் காட்டமான ஒயின் வகையின் மிகக்குறைவான விலை என்னவென்று சொன்னால் நம்பமாட்டீர்கள். ஒரு ஃபுல் பாட்டில் வெறும் 86 ரூபாய். 
ஐடி துறையில் பணிபுரிபவர்களைப் பற்றி சொல்லத் தேவையில்லை. இவர்கள் பெரும்பாலும் தாங்கள் ஐரோப்பாவிலேயே வாழ்ந்து கொண்டிருப்பதாக கற்பனையில் இருப்பவர்கள். எங்கும், எதிலும் ஆடம்பரமாக இருப்பதை விரும்புவார்கள். ஆனால் குடி என்று வந்துவிட்டால் இவர்கள் பெரும்பாலும் விரும்பிக் குடிக்கும் பானம் எது தெரியுமா ? ஓல்ட் மாங்க் ! முதலில் இதனை என்னால் நம்பவே முடியவில்லை. ஒருவேளை ஓல்ட் மாங்க் என்ற பெயரில் இறக்குமதியாகும் பானம் ஒன்றிருக்கிறது போலும் என்றுதான் நினைத்தேன். பின்னாளில் அது அதே அடிமட்ட ஓல்ட் மாங்க் என்பதை தெரிந்துகொண்டேன். ஓல்ட் மாங்க்கை சிலாகித்து ஆங்கிலத்தில் எழுதப்பட்டுள்ள பல கட்டுரைகளை நீங்கள் கூகுளில் தேடிப் படிக்கலாம். அத்தகைய பெருமைகள் கொண்ட ஓல்ட் மாங்க் பெங்களூரில் சல்லிசாக கிடைக்கிறது. ஒரு ஃபுல் 305 ரூபாய். இதே பாணியில் விஸ்கியில் கிளாஸிக்கான பேக்பைப்பரும் மலிவாக கிடைக்கிறது. இவையிரண்டையும் பார்த்தபிறகு எனக்கு ஒன்று நினைவுக்கு வந்தது. பிராந்தியில் குரியர் நெப்போலியன் என்றொரு அடிமட்ட அற்புதம் உள்ளதே அது எங்கே அய்யா ? அதே போல டக்கீலா பானங்களை பார்த்ததாக நினைவில்லை. ஒருவேளை வேறு கடைகளில் இருக்கலாம். 

பெங்களூரில் ஆங்காங்கே உணவகத்துடன் கூடிய மதுக்கூடங்கள் (Restobar) உள்ளன. இவற்றில் ஒன்றில் நுழைந்து கால்ஸ்பர்க் கேட்டோம். தமிழக பார்களைப் போலவே கிங்ஃபிஷர் கொண்டு வரட்டுமா என்று மதுக்கூட ஊழியர் காலில் வெந்நீர் ஊற்றியதைப் போல துடியாய் துடித்தார். (என்ன மாயம் செய்தாய் மல்லய்யா ?) அதெல்லாம் முடியாது என்றதும் வெவ்வேறு பியர்களின் பெயரைச் சொல்லி கடைசியாக கில்லரோ, புல்லட்டோ ஏதோ ஒரு பெயர்கொண்ட பியரைக் கொணர்ந்து இது கால்ஸ்பர்கை போலவே இருக்கும் என்று திறக்கப் போனார். ‘குடித்தால் கால்ஸ்பர்க், இல்லையேல் விஷம்’ என்ற கொள்கையோடு அங்கிருந்து உக்கிரமாக வெளிநடப்பு செய்து மற்றொரு மதுக்கூடத்திற்கு சென்று கால்ஸ்பர்கை அடைந்தோம். இந்த மதுக்கூடங்களில் உள்ள இன்னொரு விசேஷம் பன்றிக்கறி. எனக்கு நினைவிருக்கிறது, நான் சின்ன வயதிலிருந்தபோது தமிழக துரித உணவகங்களில் பன்றிக்கறி கிடைத்துக்கொண்டிருந்தது. பின்னர் என்ன காரணத்தினாலோ அவை கிடைப்பதில்லை. இப்போது மாட்டுக்கறி கூட பெரும்பாலும் கிடைப்பதில்லை. பெங்களூரில் பன்றி மற்றும் மாட்டிறைச்சியை பாரபட்சமில்லாமல் விற்கிறார்கள். ஒன்று மட்டும் நிச்சயம், ஒரேயொரு முறை பெங்களூரு மதுக்கூடங்களுக்கு சென்றுவிட்டு வந்து டாஸ்மாக்குகளுக்குள் நுழைந்தால் உங்களுக்கு வாழ்ந்துகெட்ட வீடு நினைவுக்கு வரும் ! 

பன்றிக்கறி வறுவலுடன் கால்ஸ்பர்கை பருகிய உற்சாகத்தில் வெளியேற முற்பட்டபோது ஒரு குடிமகன் அவருடைய பில்தொகையை குறுகுறுவென உற்றுப்பார்த்துவிட்டு பணியாளர் தன்னை ஏமாற்ற முயல்வதாக குற்றம் சாட்டிக்கொண்டிருந்தார். மாநிலம் மாறலாம், மொழி மாறலாம், மதுபானங்களும் மாறலாம். ஆனால் மக்கள் மாறுவதில்லை ! 

என்றும் அன்புடன்,
N.R.PRABHAKARAN

Post Comment

2 comments:

'பரிவை' சே.குமார் said...

குடி குறித்தான குதூகலப் பகிர்வு...
நமக்கு அனுபவமெல்லாம் இல்லை என்பதால் பதிவாய் வாசித்தேன்....

N.H. Narasimma Prasad said...

யப்பா, ஒரே சாராய நெடி. ஒரு பத்து நிமிடம் மதுபான விடுதியில் தத்தளித்தது போல இருந்தது.